Goede voornemens (schrijfperikelen 3)

Klabam! Goed nieuws. Het eerste manuscript van dit jaar (van 90.000 woorden) is afgerond. Dit voelt goed. Dit voelt supergoed! Hiermee heb ik een kwart van mijn goede voornemens al in een zesde van dit jaar voltooid (Dus in twee, in plaats van in drie maanden tijd). Yoehoe! Ik loop voor op schema.

Eind 2016 nam ik me voor om in 2017 iedere dag minimaal duizend woorden te schrijven. De gedachte hierachter is dat ik dan in een jaar tijd minimaal 365.000 woorden heb geschreven. 365.000 woorden betekent viermaal een manuscript van 90.000 woorden. Vier manuscripten in een jaar; is dat niet gekkenwerk?

Balans

We zijn nu twee maanden verder en ik kan een voorzichtige balans opmaken. Twee maanden, dat betekent - volgens planning - rond de 60.000 woorden. Tweederde van een boek. Een mooi streven. Grote vraag is natuurlijk of dit een haalbaar scenario zou zijn. Het antwoord, zo kan ik na twee maanden zeggen: ja. Tenslotte schreef ik beduidend meer dan de beoogde 60.000 woorden. Maak daar maar het dubbele van! Het enige wat ik nu moet doen is volhouden…

Nieuw verhaal

Natuurlijk heb ik het mezelf niet makkelijk gemaakt. Ik rondde niet een reeds bestaand (en half afgerond) manuscript af, maar begon met een compleet nieuw verhaal. Gewoon omdat het plan in mij opkwam, omdat ik het een mooi gegeven vond en omdat het verhaal zich in een paar dagen tijd volledig aan mij ‘opdrong’ en ik het wel moest schrijven. Andere projecten, soms halverwege, zette ik even ‘on hold’. En nu is de eerste ruwe versie van ‘Meesters van het Drakenvuur’ af. Een vervolgdeel zit in mijn hoofd en ook een derde, eventueel afrondend deel moet nog worden geschreven. Deze trilogie gaat pas de deur uit als hij helemaal af is! Of dat allemaal dit jaar lukt? Geen idee. En dat hoeft ook niet.

Ambitie

Na twee maanden schrijven loop ik dik voor op mijn schema. Het leek ambitieus, het was ambitieus en het is nog steeds ambitieus. Maar er is niks mis met ambitie.

Morgen ga ik beginnen aan andere projecten die nog om afronding schreeuwen. Verhalen die af moeten. Want ik ga verder. Ik ga skrieven. Steeds weer, iedere dag opnieuw. Misschien dat ik dan eind april alweer een manuscript af heb. Dat zou fantastisch zijn.

Ik ga ervoor. En jij?

Iets te veel hooi op mijn vork? (schrijfperikelen 2)

Ja, de titel past me wel. Tenslotte ben ik een 'boer'. En een skriever. Met iets te veel hooi op mijn vork. Of toch niet?

Ik ken mezelf. Ik weet hoe ik ben. Creatief, ongedurig, snel afgeleid...
Enthousiast begin ik aan diverse (schrijf)projecten, maar afmaken? Ho maar!

Duizend woorden per dag
Dat moet anders vond ik! Daarom ook heb ik me eind 2016 voorgenomen om vanaf 2017 iedere dag minimaal duizend woorden te schrijven. Dat levert dan, zoals ik eerder al eens voorrekende, 365.000 woorden in een jaar op. Dat zijn - met 90.000 woorden per boek - vier voltooide manuscripten. Kijk, als me dat lukt, dan ben ik ergens. Dan voel ik me weer een schrijver!

Tien projecten, eh... elf!
Verhalen die nog niet af zijn, heb ik zat. Te veel, eigenlijk. Het is mijn hooi op de vork. Mijn gebrek aan discipline, mijn gebrek aan de juiste woorden om iets af te maken.
Ja, echt, zeker tien projecten. Ik lieg niet! Als ik ze even snel noem: Heksenjacht 2, Sylvestre 2, Wisselkind, Payback, Zwanenzang, Drakenhart 1, Zombie Nella, Godendoder 2, Verloren Zielen, Bundel Duisternis... nou, vooruit, ik gooi er nog eentje bij, want ik heb er liever elf dan tien. Elf is tenslotte een voor mij magisch getal! Drakenhart 2 en 3, Heksenjacht 3, Sylvestre 3... oh, help...

Niet wachten op de muze
Discipline, daar draait het om. Productie draaien. Niks wachten op de muze. Inspiratie komt niet als iets goddelijks van boven, maar borrelt gewoon door als je blijft skrieven. Dat weet ik inmiddels uit ervaring. Tenslotte bewees ik met Heksenjacht dat ik in 45 dagen een roman van 320 pagina's (90.000 woorden) eruit kan persen. Moet ik wel weten waar ik naartoe wil met het verhaal, maar dan is het gewoon 'all work and no play'. Gewoon discipline opbrengen en gaan met die banaan!

Net als nu. Iedere dag opnieuw. Tot nu bovendien geen duizend, maar soms wel zesduizend woorden per dag. Een mooie productie die ik niet wil stoppen.

Wisselen
Maar wat nu als ik een bepaald verhaal even zat ben, de karakters even niet meer wil horen schreeuwen om aandacht, of gewoon toch even dreig vast te lopen? Staar ik dan naar een leeg vel op de laptop? Zeker niet. Dan redigeer ik ander werk, lees ik me in, laat ik mijn fantasie lekker borrelen en ga verder met alles wat het creatieve proces op dat moment van me vraagt. En soms ook betekent dat gewoon het ene verhaal even laten gisten en het andere oppakken. Maakt niet uit wat, zolang ik mijn productie maar draai.
Kortom: nee, ik heb niet teveel hooi op mijn vork. Dat hooi broeit en doet mijn fantasie soms heerlijk ontbranden. Het stookt mijn innerlijke vuur op. Het maakt dat de flow gewoon iedere dag lekker stroomt.

Die vier afgeronde manuscripten gaan er dit jaar zeker komen. Misschien wel meer!

Wanneer de twijfel toeslaat (schrijfperikelen 1)

De flow was er even uit. Noodgedwongen. Tenslotte moest er ook nog gewerkt worden. Dus kon ik de ene week, ter afsluiting, nog achtduizend woorden op een dag skrieven en moest ik na het weekend met vriendin en (stief)kinderen maandag weer volop aan de bak. Geen achtduizend woorden per dag, ook geen twee-, omdat ik dat zo graag wilde; zelfs geen duizend. Tenzij je de journalistieke woorden zou gaan meetellen, want dan liep ik nog steeds netjes in de pas met de gewenste wordcount.

Ik heb me voorgenomen om dit jaar iedere dag minimaal duizend woorden te schrijven. Gemiddeld. Dat betekent dat ik dan over 365 dagen (precies, in een jaar) maar liefst 365.000 woorden heb opgekrabbeld. Dat zijn vier manuscripten van ieder 90.000 woorden. Viermaal een Heksenjacht van 320 bladzijden. Kijk, daar ga ik voor!

Fantasy-idee
Terugkijkend kan ik met trots zeggen: januari heeft me gebracht wat ik hoopte. En meer! Was ik in augustus en december vorig jaar al begonnen met een tweetal nieuwe ideeën, in januari plakte ik op mijn ‘to do list’ nog maar weer een nieuw (fantasy)idee. Ik weet het: ik moet afmaken waar ik aan begin, maar ja, creativiteit is een zegen en een vloek ineen…

Hoe dan ook: dit idee, met als werktitel ‘Drakenhart’ (en soms ‘Drakenvuur’, want dat lijkt me mooier), ging als een speer. Met een productie van meer dan 40K woorden in vijf dagen schrijftijd, had ik hier een begin van een heus epos neergezet. Dacht ik.

Verschrikkelijk proza
Tussen de freelance werkzaamheden door begon ik met een stukje redactie. Zo kon ik toch met skrieven bezig zijn, zonder dat het teveel tijd zou opslokken en ten koste zou gaan van mijn freelance werk. Had ik nooit moeten doen! De twijfel sloeg me, zoals wel vaker, om het (draken)hart. Hoe kwam ik erbij te denken dat ik met een mooi nieuw idee ‘lekker bezig’ was? Was ‘lekker’ dan ineens gereduceerd tot gewoon veel woorden? Nietszeggende woorden? Bah, wat een verschrikkelijk proza!

'Zo goed ga ik nooit worden
'Soms, wanneer ik een goed boek lees, denk ik ‘zo goed ga ik nooit worden. Misschien moest ik maar stoppen met schrijven en gewoon een lezer blijven’. Op andere momenten, wanneer ik een prutboek lees en bij iedere zin denk ‘dat moet anders’, ‘dat kan ik beter’, verlang ik, ook wanneer dit beslist niet kan, naar mijn laptop. Dan wil ik de toetsen strelen en de mooiste scènes schrijven die ik maar kan bedenken.

Nu, terwijl ik mijn in-een-flow-geschreven-meer-dan-40K-woorden doornam en het van commentaar voorzag, dacht ik steeds opnieuw ‘is dit het nu? Ben je hier steeds zo enthousiast over geweest?’

Schrijven in moordend tempo
Criticasters, die mijn wordcount van een dag lezen, hebben gelijk. Het gaat niet om de kwantiteit, maar om de kwaliteit. Dat houd ik mezelf ook heus wel voor. Maar skrieven moet nu eenmaal in een volslagen moordend tempo. Alleen zo kan ik namelijk alles wat in me opkomt bijna net zo snel aan het papier toevertrouwen. Dan voel ik me euforisch, verkeer ik in een natuurlijke high! En tja, wanneer dan de eindredactie volgt, dan is die high natuurlijk allang weg. Dan sta ik weer met beide benen tot aan de enkels in de klei. Dan ook doodt mijn groeiende ongenoegen mijn laatste restjes euforie. Bah. Het is niet goed. Het zal nooit goed genoeg zijn. Ik heb gefaald als schrijver. Prutser!

Ben ik een perfectionist? Verre van. Denk ik. Of misschien ook weer wel. In ieder geval kan ik beter. Moet ik beter. Want buiten mijn eigen vier muren wonen de critici, de lezers, de fans. Als zij mijn nieuwste boek niet de moeite waard vinden, dan ben ik weg. Dan…

Hellup!

Boek schrijven dat je meevoert!
Nee, ik laat me niet afschrikken. Ik heb er zin in. Ik ga de uitdaging aan. Die van duizend woorden per dag, iedere dag, dit hele jaar. En met jou, lezer, ga ik ook graag de uitdaging aan. Ik ga een boek maken dat je meevoert, dat je liever niet wilt wegleggen - maar soms wel moet -, dat je doet verlangen naar de volgende pagina, steeds wanneer je er lekker voor bent gaan zitten en verder leest. Met karakters waarmee je meeleeft. Met avonturen die je voor je ogen ziet plaatsvinden. Met…

Genoeg gepraat. Ik ga skrieven!

(Wil je mij sponsoren? Dat kan. Kijk hier voor de mogelijkheden).

Sponsoring na een week

De teller staat, na een week, op 450 euro! Natuurlijk, het is nog lang niet voldoende om onbekommerd te skrieven, maar het is, een dankbaar en mooi begin. Dank, eerste vijf donateurs!

Als ik iedere week 450 euro weet binnen te 'harken', dan hoor je mij niet klagen. Piet Katje, mama, goede vriend Ron Puyn en vrienden Anoniem en Gerrit Westendorp, jullie steun wordt enorm gewaardeerd. Dank. Ik zal mijn best doen om jullie niet teleur te stellen!

Vooruitlopen op schema
In ieder geval kan ik nu, begin februari, stellen dat ik mijn eerste maand in 2017 heb afgerond zoals ik dat wilde. In plaats van de beoogde 31K (1.000 per dag) woorden, heb ik het dubbele weten weg te zetten. En nee, dat betekent niet dat ik nu in februari niets ga doen. Hoewel dat in principe, met het ruimschoots voorlopen op het beoogde jaardoel, prima zou kunnen, wil ik daar niet aan denken. Ik ga door. Ook de afgelopen dagen schreef ik iedere dag zelfs minimaal 2.000 woorden. Ik blijf dus lekker vooruitlopen op het schema. Heerlijk!