Iets te veel hooi op mijn vork? (schrijfperikelen 2)

Ja, de titel past me wel. Tenslotte ben ik een 'boer'. En een skriever. Met iets te veel hooi op mijn vork. Of toch niet?

Ik ken mezelf. Ik weet hoe ik ben. Creatief, ongedurig, snel afgeleid...
Enthousiast begin ik aan diverse (schrijf)projecten, maar afmaken? Ho maar!

Duizend woorden per dag
Dat moet anders vond ik! Daarom ook heb ik me eind 2016 voorgenomen om vanaf 2017 iedere dag minimaal duizend woorden te schrijven. Dat levert dan, zoals ik eerder al eens voorrekende, 365.000 woorden in een jaar op. Dat zijn - met 90.000 woorden per boek - vier voltooide manuscripten. Kijk, als me dat lukt, dan ben ik ergens. Dan voel ik me weer een schrijver!

Tien projecten, eh... elf!
Verhalen die nog niet af zijn, heb ik zat. Te veel, eigenlijk. Het is mijn hooi op de vork. Mijn gebrek aan discipline, mijn gebrek aan de juiste woorden om iets af te maken.
Ja, echt, zeker tien projecten. Ik lieg niet! Als ik ze even snel noem: Heksenjacht 2, Sylvestre 2, Wisselkind, Payback, Zwanenzang, Drakenhart 1, Zombie Nella, Godendoder 2, Verloren Zielen, Bundel Duisternis... nou, vooruit, ik gooi er nog eentje bij, want ik heb er liever elf dan tien. Elf is tenslotte een voor mij magisch getal! Drakenhart 2 en 3, Heksenjacht 3, Sylvestre 3... oh, help...

Niet wachten op de muze
Discipline, daar draait het om. Productie draaien. Niks wachten op de muze. Inspiratie komt niet als iets goddelijks van boven, maar borrelt gewoon door als je blijft skrieven. Dat weet ik inmiddels uit ervaring. Tenslotte bewees ik met Heksenjacht dat ik in 45 dagen een roman van 320 pagina's (90.000 woorden) eruit kan persen. Moet ik wel weten waar ik naartoe wil met het verhaal, maar dan is het gewoon 'all work and no play'. Gewoon discipline opbrengen en gaan met die banaan!

Net als nu. Iedere dag opnieuw. Tot nu bovendien geen duizend, maar soms wel zesduizend woorden per dag. Een mooie productie die ik niet wil stoppen.

Wisselen
Maar wat nu als ik een bepaald verhaal even zat ben, de karakters even niet meer wil horen schreeuwen om aandacht, of gewoon toch even dreig vast te lopen? Staar ik dan naar een leeg vel op de laptop? Zeker niet. Dan redigeer ik ander werk, lees ik me in, laat ik mijn fantasie lekker borrelen en ga verder met alles wat het creatieve proces op dat moment van me vraagt. En soms ook betekent dat gewoon het ene verhaal even laten gisten en het andere oppakken. Maakt niet uit wat, zolang ik mijn productie maar draai.
Kortom: nee, ik heb niet teveel hooi op mijn vork. Dat hooi broeit en doet mijn fantasie soms heerlijk ontbranden. Het stookt mijn innerlijke vuur op. Het maakt dat de flow gewoon iedere dag lekker stroomt.

Die vier afgeronde manuscripten gaan er dit jaar zeker komen. Misschien wel meer!