Ssst, niet verder vertellen...

Misschien komt het omdat, bijna zeven jaar na dato, twee 'fans' afzonderlijk van elkaar op Castlefest er ineens over begonnen; misschien ook omdat het schrijfvirus me te pakken heeft, maar hoe dan ook: ik ben De Raad van Zeven aan het herlezen en corrigeren.

Gisteren, zoekend naar alle bestanden die ik in de loop door jaren op USB-sticks heb verzameld, kwam ik het tegen. De Santoriaanse Kronieken deel 1. Dat was nog eens ambitieus. Deel 1. En waar is de rest? Exact, dat hoor ik regelmatig aan de stand op evenementen waar we staan. 'Wanneer schrijf je nu eens het volgende deel, Alex?' Sterker nog: veel mensen weten zelfs nog hoe ik dat tweede deel zou gaan noemen: De Monniken des doods. Blijkbaar spreekt deze titel de mensen wel aan, want hij blijft bij menigeen hangen...

Maar ach, een deel 1 zonder een vervolg is niets, dus heb ik een jaar geleden, toen de zolder nodig moest worden opgeruimd, 500 exemplaren van het boek vernietigd (betekent toch dat er 1.500 boeken zijn verkocht!).
Goede vriend en partner in crime (bij Books of Fantasy), die tevens destijds - letterlijk - voor de cover tekende (nou ja, schilderde, eigenlijk) sprak schande van dit staaltje vandalisme en prees me laatst nog voor het spannende verhaal dat ik met deel 1 op papier had gezet. Ik heb hem nogal schaapachtig aangekeken, want in mijn herinnering was het verhaal niet bepaald spannend, maar vooral onsamenhangend. Er waren erg veel personages, situaties, intriges en wat al niet meer; zoveel zaken dat mensen door de bomen het bos misten.
Toch blijkt dat, als ik de reacties aan de kraam beluister, behoorlijk mee te vallen. Bij die mensen, dan. En toch... terwijl ik het bestand doorneem (dat ik in een schimmig verleden al eens heb verbeterd, want de oorspronkelijke druk kent veel missers waarbij mijn tenen spontaan begonnen te krommen), voel ik toch iets van trots. Heb ik dit geschreven? Een verhaal vol vaart, met volop actie, intriges en spanning? Of is dit nu de bevooroordeelde 'vader' die van zijn 'kind' geen kwaad wil zien?

Hoe dan ook: ik heb weer tachtig pagina's uitgeprint en heb me voorgenomen ook dit verhaal tot het eind te lezen en te redigeren. Nu nog zoeken naar alle eerdere stukken die ik van De Monniken des Doods al heb geschreven en misschien kunnen we ook deze serie dan nog eens verder afschrijven. Vreemd genoeg durf ik nu weer te zeggen: IK HEB ER ZIN IN!