Geen obligate schouderklopjes

Natuurlijk hoort een mens, vooral als hij schrijver is, graag alleen maar complimenten. En zeker, die had Adrian Stone na het lezen van mijn volledige manuscript over Sylvestre Curare beslist ook wel.

Maar: interessanter zijn juist de aan- en opmerkingen die een collega-auteur op het geleverde werk heeft. Immers: 'Obligate schouderklopjes zijn', zoals hij het zelf zegt, leuk, 'maar helpen je niet verder.'

Precies. Dus was ik gisteravond bijzonder blij met zijn commentaar, zijn vingerwijzingen op 'zwakke plekken' en andere observaties die in zijn mail aan mij de revue passeerden. Meteen gaven ze me inspiratie voor een vervolg op Bloed & Eer, maar belangrijker nog, voor dit moment: ik kan mijn nog niet gepubliceerde eerste avontuur van Sylvestre aanpassen en verder verbeteren! En ik kan je verzekeren: net als gedurende de vorige redigeerronde voel ik de euforie met de minuut groeien. Uiteindelijk wordt mijn verhaal steeds beter en sterker. Moet ook wel, want ik krijg natuurlijk maar één kans voor die zo superbelangrijke eerste indruk... Ik kan niet wachten op de reacties van de lezers!