In King Things (december) verscheen, met dank een Chrissy van der Haven, een recensie over Kwade Geesten. Wederom een recensie waar ik trots op mag zijn!
Over de auteur:
Eigenlijk wilde Brad altijd thrillerschrijver worden. Dus schreef hij, geïnspireerd door grootheden als Roald Dahl en Stephen King, reeds in zijn tienerjaren vele korte thrillerachtige verhalen. Ook in zijn latere leven bleef dit genre boeien. Want wie meent dat Brad uitsluitend fantasyauteur is, heeft het volslagen mis. Niets liever schrijft Brad Winning over de duistere zijde van het mensdom; over de horror die schuilt in ieder mens. Laat ik het maar verklappen: Brad Winning is het pseudoniem van schrijver/uitgever Alex de Jong, die vroeger op een oude, afgedankte Sperry Remmington typemachine zijn verhalen schreef. Hij werd in 1967 in Kollum (Friesland) geboren en is de oudste van vier. Na een opleiding in de Journalistiek werd hij bedrijfsjournalist. Pure Fantasy, een initiatief waarbij opkomend schrijftalent en illustratoren een podium vinden, mocht dit jaar haar 5e verjaardag vieren. In 2007 startte hij ook een uitgeverij Books of Fantasy. Hij schrijft aan een fantasy detective, deel twee van de trilogie De Santoriaanse Kronieken en korte verhalen. Hij woont in Kampen met zijn gezin.
Korte samenvatting van het boek:
Het boek Kwade Geesten (met een prachtige kaft moet ik zeggen) is een uitgave met elf ‘zieke’ thrillerachtige verhalen. De achterflap vermeldt: “Vertellingen met een heerlijke ‘twist’. Verhalen over verleiding, overspel, moord, doodslag en de helse verlokking van deze tijd: internet.” En dat klopt als een bus.
Mijn mening over het boek:
Enigszins verontrust keek ik op de achterkant van het boek, waar aan alle kanten gewaarschuwd wordt voor geweld, grof taalgebruik en seks. En ook de opmerking: ‘Brad is one sick fuck’ - Did someone contact Dr. Phil? Nou, ik moet je zeggen, na het lezen van Kwade geesten, dat ik de meeste verhalen in het boek gewoon lekker goed vond. Het leest lekker, prettig geschreven - ok, hier en daar een beetje grof maar in de context van het verhaal klopt het allemaal. Als jij met een hamer op je vinger slaat zeg je neem ik aan ook geen ‘oepsie’, maar rolt er een lekker lelijk woord over je lippen; toch? Alle verhalen hebben een twist, maar ik moet eerlijk zijn en zeggen dat ik in bij een aantal de twisten toch wel aan zag komen. Er zitten twee verhalen bij die voor mijn gevoel wel net dat stapje te ver gaan in die ziekelijke twist en ik me moet aansluiten bij de mening ‘sick fuck’. Uiteraard is dat natuurlijk heel persoonlijk, en het is dat ik de schrijver persoonlijk ook ken dat ik weet dat ik me geen zorgen hoef te maken over zijn persoonlijke gesteldheid. Het zegt zeker iets over de realistische kwaliteit van die verhalen. Eng gewoon! Echte super toppertjes in deze bundel waren voor mij toch wel het titelverhaal, Mistig en Hekserij. Het is zeker een boek dat je gelezen wilt hebben, dus ik zou zeggen; gewoon doen! (7,5)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten