Hij had dood moeten zijn, maar Thaumas Elektra leeft. Tegen alle regels in. Bovendien is hij, vreemd genoeg als mens, de leider van de ‘harpijen’. Thaumas is intelligent. Een ongevleugelde. Iemand geboren uit de schoot van een alom gerespecteerde familie van jagers; de mensen uit de bovenwereld, die jagen op de gevleugelden. Een afvallige, opgenomen door de ‘duivels’. Een verstotene met kennis. Gevaarlijke kennis die hij, ook al dient het een hoger doel, maar beter niet had kunnen verkondigen.Vanuit de stad Capri Sorrento, ingeklemd tussen de duistere, door regen gegeselde kloven van de berg Gamra, spannen krachten samen om de ‘gevaarlijke revolutionair’ het zwijgen op te leggen. Om af te maken wat zijn teerhartige vader niet heeft kunnen volbrengen. Thaumas Elektra moet dood.
Toch… een doodsvonnis lijkt de man in kwestie weinig te doen. Hij is er van overtuigd dat de mensheid een rad voor ogen wordt gedraaid en dat de economie van Capri Sorrento is gebaseerd op lucht. Hij wil anderen daarvan overtuigen. Voordat het te laat is. Want het delven van Nod - een grote bron van rijkdom voor wie er naar durft te zoeken - dient slechts één doel: het uitroeien van de mensheid. In de bergen van Gamra sluimert gevaar. Waarom zien anderen dat niet?
Of toch wel? Want waarom komt er juist nu een delegatie van ‘Het Kartel’ naar deze godvergeten plaats van uitschot en vogelvrijen? En waarom levert het hoofd van een harpij nu ineens het tienvoudige van een kilo Nod op? Het zijn vragen waar de zus van Thaumas, een stokoude alchemist en een nukkige sheriff zich steeds drukker om maken. Maar zij zijn niet de enigen.
(C) Coverillustratie: Stephan Martiniere
